W 1965 r. rektor kaplicy Matki Bożej Anielskiej oo. reformatów, przy Al. Niepodległości 52 w Warszawie, o. Robert Madejski zlecił artystce namalowanie obrazu Matki Bożej, a następnie jeszcze kilku dzieł do tej kaplicy. Tak z ilustratorki książek stała się współtwórczynią licznych wnętrz sakralnych m.in. w kaplicy konwiktu na KUL-u, w Wieczerniku na Mariankach w Górze Kalwarii („Ostatnia Wieczerza”, szkic do tej pracy dzieci artystki przekazały do kościoła Św. Michała w Warszawie, gdzie był eksponowany w prezbiterium do 2003 r.), ołtarz Świętych Polskich w kościele oo. redemptorystów na Karolkowej w Warszawie, w kaplicy Ofiar Obozów koncentracyjnych w kościele św. Józefa w Tarnowie, mozaika Dobrego Pasterza w absydzie kościoła w Piwnicznej, tryptyk przedstawiający Maryję, św. Elżbietę i chrzest w Jordanie w kościele Św. Kazimierza w Pruszkowie, u sióstr Sacre Coeur w Zbylitowskiej Górze (wielka mozaika przedstawiająca Chrystusa Zmartwychwstającego i Droga Krzyżowa). W kościele Św. Michała Archanioła w Warszawie artystka wykonała dekoracje mozaikowe i malarskie w kaplicach św. Józefa (1977), św. Tadeusza Judy i św. Antoniego (1978), a także Drogę Krzyżową w dolnym kościele (1975), której charakterystyczną cechą jest 15 stacja – Zmartwychwstanie.

Ostatnim wnętrzem, nad którym pracowała przez dwa kolejne lata była kaplica w ośrodku wypoczynkowym w Hübingen w RFN. W 1978 r. powstała tam unikatowa pod względem ikonograficznym „Droga rozwoju i uzdrowienia człowieka”, a w roku następnym postać Chrystusa, jako kresu, a zarazem źródła owej Drogi. Nie było przypadkiem, że praca ta powstała właśnie w Niemczech. Artystka, doznawszy w latach młodości wielu cierpień ze strony przedstawicieli tego narodu, miała licznych przyjaciół w obu państwach niemieckich, starała się nawiązać kontakty, by, jak mówiła „budować mosty”. Tak rozumiała swoje chrześcijańskie powołanie.

W latach 1978-79 pracowała też nad Drogą Krzyżową do kościoła na Saskiej Kępie w Warszawie. Powstały mocne w wyrazie i całkowicie nowatorskie szkice uwzględniające ówczesne wyniki badań nad Całunem Turyńskim. Niestety, pracy tej artystka już nie wykonała – zmarła niespodziewanie, wieczorem 12 stycznia 1980 r.

Opr.: Bogna Neumann i Andrzej J. Szymański